پنل‌های شناور یا فتوولتائیک شناور (FPV) که گاهی اوقات فلوتوولتائیک نامیده می‌شود، پنل‌های خورشیدی هستند که بر روی سازه‌ای شناور نصب می‌شوند. سازه‌هایی که پنل‌های خورشیدی را نگه می‌دارند معمولاً از شناورها و کابل‌های پلاستیکی تشکیل شده اند. سپس آنها را روی سطح آب قرار می‌دهند. به طور معمول، این منابع آبی مخازن، دریاچه‌های معدن، کانال های آبیاری یا استخرهای اصلاح شده هستند.
آرایه‌های شناور می‌توانند بازده بالاتری نسبت به پنل‌های PV در خشکی داشته باشند زیرا آب پانل ها را خنک می‌کند. پنل‌ها می توانند دارای یک پوشش مخصوص برای جلوگیری از زنگ زدگی یا خوردگی باشند.
مزایا:
عدم اشغال زمین: مزیت اصلی نیروگاه های PV شناور این است که هیچ زمینی را اشغال نمی کنند، به جز سطوح محدود لازم برای اتصالات کابینت برق و شبکه. قیمت آنها با گیاهان مستقر در زمین قابل مقایسه است، اما ولتاژهای شناور راه خوبی برای جلوگیری از مصرف زمین ارائه می دهند.
نصب، از کار انداختن و نگهداری: نیروگاه‌های PV شناور نسبت به نیروگاه‌های زمینی فشرده‌تر هستند، مدیریت آنها ساده‌تر و ساخت و از کار انداختن آنها ساده‌تر است. نکته اصلی این است که هیچ سازه ثابتی مانند پایه های مورد استفاده برای یک کارخانه زمینی وجود ندارد، بنابراین نصب آنها می تواند کاملاً برگشت پذیر باشد. علاوه بر این، پانل های نصب شده روی حوضچه های آب به ویژه در مقایسه با نصب روی زمین با خاک غبارآلود، به تعمیر و نگهداری کمتری نیاز دارند. از آنجایی که آرایه ها قبل از جابجایی در یک نقطه ساحلی مونتاژ می شوند، نصب می تواند سریعتر از آرایه های روی زمین باشد.
معایب:
ایمنی الکتریکی و قابلیت اطمینان بلندمدت اجزای سیستم: سیستم با کارکردن بر روی آب در تمام طول عمر خود، نیاز به افزایش قابل توجه مقاومت در برابر خوردگی و قابلیت شناورسازی طولانی‌مدت ( شناورهای اضافی، ارتجاعی، توزیع شده) دارد، به‌ویژه زمانی که روی آب نمک نصب می‌شود.
امواج: سیستم PV شناور (سیم‌ها، اتصالات فیزیکی، شناورها، پانل‌ها) باید بتواند در برابر بادهای نسبتاً بالاتر (نسبت به خشکی) و امواج سنگین، به‌ویژه در تاسیسات خارج از ساحل یا نزدیک به ساحل مقاومت کند.
پیچیدگی تعمیر و نگهداری: به عنوان یک قاعده کلی، انجام فعالیت‌های عملیاتی و نگهداری در آب دشوارتر از خشکی است.
